بالاسرلغتنامه دهخدابالاسر. [ س َ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) برتر یا دورتراز آن جانب که سر قرار دارد (در قبر). مقابل پائین پا: او را بالاسر فلان دفن کردم . || (در حالت اضافی ) روی سر. فراز سر. || بر بالین .
