بالام جان . (ترکی ، اِ مرکب ) (ازترکی بالا بمعنی فرزند و میم علامت تملک یا ضمیر متصل مفعولی ترکی و جان فارسی )، کلمه ٔ عطوفتی است که کوچکتران و زیردستان را بدان آواز دهند. (یادداشت مؤلف ). || بکنایه و مزاح ، قزوینی . (یادداشت مؤلف ). از آنرو که آنان بتقلید ترکان به اطفال و زیردستان خود بالام یا بالامجان (با لام ترکی باضافه ٔ جان فارسی ) یعنی طفلم یا فرزند جانم خطاب کنند: فلان بالام جان است ، بمزاح یعنی قزوینی است . (یادداشت مؤلف ).