بالجونه

بالجونه . [ ن َ ] (اِخ ) بگفته ٔ جوینی در جهانگشای نام چشمه ای است ظاهراً در نواحی واقع میان جنوب دریاچه ٔ بایکال تا دیوار چین : چشمه ایست که آنرا بالجونه گویند آنجائی که میان چنگیز و خان قبیله ٔ کرائیت بنام اونگ خان جنگ در گرفته است و چنگیزخان با لشکر اندک اونگ خان را با گروه انبوه منهزم گردانیده . و این حال در شهور سنه ٔ تسع و تسعین و خمسمائه (599 هَ . ق .) واقع شده است . (از جهانگشای جوینی ص 27). در حبیب السیر (چ خیام ج 3 ص 20) این نام بصورت بالجویه آمده و آنرا در حدود ختا دانسته است .