بالرفاء والبنین

بالرفاء والبنین . [ بِرْ رَ ءِ وَل ْ ب َ] (ع ق مرکب ) (از: ب + ال + رفاء بمعنی سازواری + و+ ال + بنین بمعنی پسران ) کلمه ای است که در زناشویی گویند، یعنی مجتمع و برچسبان و با رفائیت و آرام باشند و دارای اولادی ذکور گردند. (ناظم الاطباء). و عرب اکراه داشت ازین که بالبنات گوید. (ناظم الاطباء).