بالیغ
لغت‌نامه دهخدا
بالیغ. (اِ) بالغ. ظاهراً در ترکی مغولی بمعنی آبادی و شهر است . مرحوم اقبال در تاریخ مغول گوید: پس از آنکه مغول بامیان را زیرو رو کردند آنرا از آن تاریخ ببعد «ماوبالیغ» یعنی آبادی بد نامیدند. (تاریخ مغول ص 58). و خان بالیغ (شهرخان ) نام پکن است . و رجوع به بالغ و خان بالغ شود.
