بالین گه

بالین گه . [ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) بالینگاه آنجا که بالین نهند. || بستر. || خوابگاه . و رجوع به بالینگاه شود :
هیون رونده ز ره ماند باز
به بالینگه آمد سرم را به ناز.

نظامی .

یکی بالینگهش رفتی یکی جای
یکی دامنش بوسیدی یکی پای .

نظامی .

به بالینگه خسته آمد فراز
ز درع کیانی گره کرد باز.

نظامی .