بال زن
لغتنامه دهخدا
بال زن . [ زَ ] (نف مرکب ) جنباننده ٔ بال . حرکت دهنده ٔ بال . بال زننده . (ناظم الاطباء). || پران . (آنندراج ). پروازکننده . (فرهنگ شعوری ج 1 ص 181). پرنده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || جنبنده . || (اِ) کار و بار. (ناظم الاطباء).