بامنلغتنامه دهخدابامن . [ م َ ] (اِ) نام انسانی افسانه ای در روایات هندی که دو دست و دو پایش به تناسب بدنش کوتاه باشد. و یکی از اسماء باسدیو است . (باسدیو از بتان مشهور هند بوده است ). رجوع به ماللهند بیرونی ص 62، 63، 198، 199، 201 شود.
