بام نورد
لغتنامه دهخدا
بام نورد. [ ن َ وَ ] (نف مرکب ) آنکه بام نوردد. آنکه بام را طی کند. آنکه بر بام رود بنردبان . || (اِ مرکب ) آنچه بدان بر بام شوند. زینه . پایه . نردبان . آنچه طول (ارتفاع ) بام را بدان نوردند. (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). و رجوع به نوردیدن شود.
