باناة

باناة. (ع ص ) (قوس باناة یا بانیة)کمان سخت که زه آن نهایت متصل به وی باشد و آن را قوس بانیة نیز گویند. (منتهی الارب ذیل ماده ٔ ب ن ی ). زه مستحکم کمان . (ناظم الاطباء). || رجل باناة؛ منحن علی وتره اذا رمی ، مرد که هنگام تیرانداختن برکمان خود خم شود. (از منتهی الارب ) شخصی که در هنگام شکار به زه کمان تکیه کند. و رجوع به بانیة شود.