بانکدارلغتنامه دهخدابانکدار. (نف مرکب ) کسی که بانک دارد و موجد و مؤسس و خداوند آن است و بکارهای بانکی می پردازد. (لغات مصوبه ٔ فرهنگستان ). بانکیه .
