باوه
لغتنامه دهخدا
باوه . [ وَ / وِ ] (اِ) رسیده . نو. (یادداشت مؤلف ).
- نوباوه ؛ تازه . نورسیده . میوه که تازه به دست آمده باشد. نخستین از میوه ها که به بازار آید.
- نوباوه ؛ تازه . نورسیده . میوه که تازه به دست آمده باشد. نخستین از میوه ها که به بازار آید.