بأباءة

بأباءة. [ ب َءْ ب َ ءَ ] (ع مص ) دویدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بابا گفتن کودک . (ناظم الاطباء): بأباء الصبی ؛ گفت کودک بابا، و بأبأه ، و بابابه . (منتهی الارب ). || گفتن به کسی ، پدرم فدای تو باد. بابی انت و امی گفتن . (ناظم الاطباء).