باکالنجارلغتنامه دهخداباکالنجار. [ ل ِ ] (اِخ )لقب چند تن از امرای آل زیار که در گیلان و مازندران حکومت داشته اند. اما ضبط صحیح کلمه باکالیجار است . رجوع به ابوکالیجار و ابوکالنجار و باکالیجار شود.
