بایقرا

بایقرا. [ ق َ ] (اِخ ) سلطان حسین میرزا فرزند منصور و معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی آخرین از امرای تیموری . پادشاهی ادب پرور هنردوست بود و وزیر معروفش امیرعلیشیر نوائی است که موجب شهرت دربار او و آبادانی پایتختش هرات شده بود. در سال 861 هَ . ق . که خراسان آشفته شده بود، در شهر مرو به پادشاهی نشست و در ذی حجه ٔ 862 استرآباد را فتح کرد و در سال 873 هرات را تسخیرنمود و در 874 با میرزا یادگار محمد جنگید و در اواخر سال 875 هَ . ق . با سلطان محمود جنگید و تا سال 902 در غایت دولت و اقبال حکومت کرد. و در سال 911 هَ. ق . درگذشت . اثری موسوم به مجالس العشاق و اشعاری به فارسی و ترکی دارد و تخلصش حسینی بوده است . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 و خصوصاً صص 110 - 113 شود.