بباده نشستن
لغتنامه دهخدا
بباده نشستن . [ ب ِ دَ/ دِ ن ِ ش َ ت َ ] (مص مرکب ) مشغول باده گساری شدن . به باده خواری نشستن . مجلس عیش فراهم کردن :
برفتند با رود و رامشگران
بباده نشستند یکسر سران .
برفتند با رود و رامشگران
بباده نشستند یکسر سران .
فردوسی .