ببالا

ببالا. [ ب ِ ] (ق مرکب ) بسوی بالا. رو به بالا. فوق . سمت فوق . سمت بالا. (ناظم الاطباء). - ببالا بردن ؛ بر بردن . بجانب فوقانی بردن . بلند کردن . به فوق رسانیدن . به معراج رسانیدن . (آنندراج ) :
رتبه ٔ افتادگی را خوش ببالا برده ایم
سایه بر بالای خود می افکند دیوار ما.

عبدالرزاق فیاض .

- ببالا برشدن ؛ عروج . رقی . بالا رفتن . ارتقاء. صعود. (ترجمان القرآن ). ترقی .(دهار).
|| (اِ) مستطیل . (از التفهیم بیرونی ).