ببساویدنلغتنامه دهخداببساویدن . [ ب ِ دَ ] (مص ) تماس کردن . ببساوش : آب و روغن که اندر جام کنی با یکدیگر نیامیزد ولکن ببساوند بر سطح میان ایشان . (از التفهیم بیرونی ).
