ببلیون
لغتنامه دهخدا
ببلیون . [ ب َ ب ِ ] (اِخ ) همان بابلیون است که نام قدیم مصر و خصوصاً فسطاطبوده است ، و در شعر عمران بن حطان آمده :
فساروا بحمداﷲ حتی احلهم
ببلیون منها الموجفات السوابق .
فساروا بحمداﷲ حتی احلهم
ببلیون منها الموجفات السوابق .
(از معجم البلدان ).