بتاب

بتاب . [ ب ِ ] (ص مرکب ) باتاب . تابدار. که تاب دارد :
ای رخ رخشان جانان زیر آن زلف بتاب
لاله ٔ عنبرحجابی یا گل سنبل نقاب .

عنصری .

از همچو تو دلداری دل برنکنم آری
چون ناز کشم باری زان زلف بتاب اولی .

حافظ.