بتکة

بتکة. [ ب ِ / ب َ ک َ ] (ع اِ) پاره . بریده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). قسمتی از چیزی بریده . ج ، بِتَک و از آن است : و انفلت منه الطائر و فی یده بتکة. (از اقرب الموارد). || آنچه برکشیده شود از موی و پر مرغ و پشم و مانند آن . ج ، بِتَک (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || تاریکی شب . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).