بتی

بتی . [ ب َت ْ تی ] (ع ص نسبی ) بت باف و فروشنده ٔ آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || دستمال پشم و مانند آن . (از اقرب الموارد). و در این حدیث : فاتی بثلثة اقرص علی بتی بمعنی دستارخوان صوف و مانند آن است یا صواب بُتی ، بمعنی طبق است یا نبی بتقدیم نون که بمعنی خوان خرما است . (منتهی الارب ). و رجوع به بت شود. || حکم قطعی . حکم قطعشده . حکم حتمی . حکم که نسخ نشود. (یادداشت مؤلف ).
- طلاق بتی ؛طلاق قطعی که رجوع آن جایز نباشد. طلاق باین که رجوع ندارد.