بجة

بجة. [ ب ِ ج َ ] (اِخ ) نام طایفه ای از بنی حام که بین نیل و دریای سرخ و قاهره و سودان می زیند. (از اعلام المنجد). قسمتی از حبشه . (طبری ج 7 ص 277). ناحیتی است مشرق و جنوب و مغرب وی بیابان و شمال آن بیابانست که میان حبشه و بجه و نوبه و دریاست مردم آنجابا مردم نیامیزند. (از حدود العالم ). و رجوع به بجاو بجاه شود. نیز رجوع به نزهةالقلوب ج 3 ص 201 شود.