بجراء

بجراء. [ ب َ ] (ع ص ) تأنیث ابجر، زن برآمده ناف و کلان شکم . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، بُجر و بجران . (از منتهی الارب ). || زمین بلند و سخت . زمینی که در آن گیاه نروید. (منتهی الارب ). زمین مرتفع. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).