بجس

بجس . [ب َ ] (ع مص ) آب راندن و رفتن آن (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). راندن آب را. (ناظم الاطباء) (آنندراج ). برآمدن و روان گردیدن آب . || شکافتن ریش را. (ناظم الاطباء).