بجیلة

بجیلة. [ ب ُ ج َ ل َ ] (اِخ ) قبیله ای از اعراب بدوی جنوبی که در کوهستان سراط نزدیک طائف زندگی میکرد و بعداً در میان سایر قبایل مضمحل شد و تعداد کمی از آن باقی ماند. فرزدق آنان را مدح کرده است . (از اعلام المنجد). قبیله ای است در یمن از اولاد معدبن عدنان . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). قبیله ای است از نسل سبا. (انساب سمعانی ). و اشعار این قبیله را ابوسعید سکری گرد کرده است . (ابن الندیم ). و رجوع به عیون الاخبار ج 2 ص 147 و عقدالفرید ج 2 ص 237 شود.