بختیشوع

بختیشوع . [ ب ُ ](اِخ ) ابن جورجیس . طبیب ، به جندی شاپور معاصر مهدی وموسی الهادی عباسی . در خدمت ابوالعباس سفاح می زیست و طبیب خاص او بود و سپس بخدمت جعفر منصور پیوست و او را تألیفات مهم است . (طبقات قاضی صاعد اندلسی ).
ابوجعفر منصور دوانیقی در سال 148 هَ . ق . به بیماری معده گرفتار شد و طبیبان درگاه در علاج فروماندند وی را به رئیس بیمارستان گندی شاپور یعنی بختیشوع پسر جورجیس راهبری کردند، جورجیس با واگذاشتن ریاست بیمارستان به پسر خود بختیشوع بخدمت خلیفه درآمد و به اصرار خلیفه چندی در بغداد بماند. جورجیس در 152 هَ . ق . بیمار شد و به گندی شاپور بازگشت ، در این هنگام منصور از او خواست که پسر خود بختیشوع را بجای خویش به بغداد فرستد، اما جورجیس رضا نداد و شاگرد خویش عیسی بن شهلانی را فرستاد. بختیشوع پسر جورجیس یکبار در دوره ٔ مهدی و بعد از آن درعهد هارون در سال 171 به بغداد رفت و به معالجه ٔ خلفا اختصاص یافت . (تاریخ علوم عقلی ص 23 و 52 و 53). ورجوع به اعلام زرکلی و عیون الاخبار و ضحی الاسلام ص 108 و 129 و 297 و سبک شناسی ج 1 ص 152 و غزالی نامه ص 90 و الجماهر ص 218 و 165 و چهارمقاله ٔ نظامی و تعلیقات آن و القفطی و العقدالفرید ج 1 ص 68 و 69 و ج 7 ص 277 و الاوراق ص 75 شود :
یافته از ره اصول و فروع
بخت ایشوع و رای بختیشوع .

نظامی .