بخیر
لغتنامه دهخدا
بخیر. [ ب ِ خ َ/ خ ِ ] (ق مرکب ) بخوشی وخوبی . بعافیت و رستگاری . بسلامتی و تندرستی . بعاقبت و سرانجام نیک . بقصد و اراده ٔ نیک . (ناظم الاطباء).
- بخیر و خوبی ؛ صحیح و سالم و بسلامتی . (ناظم الاطباء).
- بخیر و خوبی ؛ صحیح و سالم و بسلامتی . (ناظم الاطباء).