بخیه کردن

بخیه کردن . [ ب َخ ْ ی َ / ی ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بخیه زدن . (یادداشت مؤلف ) (فرهنگ فارسی معین ). || کنایه از فاش کردن راز. (آنندراج ) :
دمی که بخیه کند راز من بلند شود
صدای خنده ٔ چاک از لب گریبانها.

سالک یزدی (از آنندراج ).