بدبنه

بدبنه . [ ب َ ب ُ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) بدوضع. بدحال . (ناظم الاطباء). بداصل . بدنهاد :
کزآن سو بد ایرانیان را بنه
بجوید بنه مردم بدبنه .

فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 261).

بچنگ وی آمد حصار وبنه
بسی مایه ور مردم بدبنه .

فردوسی .

همی راند آن پیل تا میمنه
بشاپور گفت ای بد بدبنه .

فردوسی .