بدبویی
لغتنامه دهخدا
بدبویی . [ ب َ ] (حامص مرکب ) عفونت و گندگی . (ناظم الاطباء). دفر. گندگی . گندایی . بخار. نتن . عفونت . (یادداشت مؤلف ): خَمَن ؛ بدبویی . (منتهی الارب ). چون رنیاد را در دهان نگاه دارند بدبویی دهان و درد دندان را زایل گرداند. (ریاض الادویه ).
