بدخصال
لغتنامه دهخدا
بدخصال . [ ب َ خ ِ] (ص مرکب ) بدطبیعت . بدحالت . بدصفات . بدخصلت . (ناظم الاطباء). بد افعال و کردار. (آنندراج ) :
بد که گوید زو مگر بدنیتی
بدخصال و بدفعال و بدنشان .
کسی گفت از این بنده ٔ بدخصال
چه خواهی ، هنر یا ادب یا جمال ؟
بد که گوید زو مگر بدنیتی
بدخصال و بدفعال و بدنشان .
فرخی .
کسی گفت از این بنده ٔ بدخصال
چه خواهی ، هنر یا ادب یا جمال ؟
سعدی (بوستان ).