بدپشتلغتنامه دهخدابدپشت . [ ب َ پ ُ ] (ص مرکب ) ستور نارام شده که متحمل بار نباشد. (آنندراج ). بچه ٔ هر یک از ستور که تحمل بار نداشته باشد. (ناظم الاطباء).
