بذع
لغتنامه دهخدا
بذع . [ ب َ ] (ع مص ) ترسانیدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || تراویدن آب . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). || (اِ) آب تراویده از سبو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
