برآماسیدن
لغت‌نامه دهخدا
برآماسیدن . [ ب َ دَ ] (مص مرکب ) آماسیدن . تورم . (المصادر زوزنی ). انتفاخ . منتفخ گردیدن . احطوطاء. (یادداشت مؤلف ). ورم کردن . (تاج المصادر بیهقی ) :
می خورم تا چو نار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم .
بقول ماه دی آبی که ساکن باشد و لاغر
نیاساید شب و روز و برآماسد چو سندانها.
برطمة؛ برآماسیدن از خشم . (منتهی الارب ). رجوع به آماسیدن شود.
می خورم تا چو نار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم .
ابوشکور.
بقول ماه دی آبی که ساکن باشد و لاغر
نیاساید شب و روز و برآماسد چو سندانها.
ناصرخسرو.
برطمة؛ برآماسیدن از خشم . (منتهی الارب ). رجوع به آماسیدن شود.
