بربار
لغتنامه دهخدا
بربار. [ ب َ ] (ع اِ) شیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). شیر بیشه . (ناظم الاطباء). || شور و غوغاکننده و آواز کننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شور و غوغاکننده و آواز نماینده ٔ بخشم . (ناظم الاطباء).
- دلو بربار ؛ دلوی با آواز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دول آواز کننده . (ناظم الاطباء).
- دلو بربار ؛ دلوی با آواز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). دول آواز کننده . (ناظم الاطباء).