برتنیدن

برتنیدن . [ ب َ ت َ دَ ] (مص مرکب ) تنیدن :
گر تنم از جامه برهنه شود
علم و خرد گرد تنم برتنم .

ناصرخسرو.

جانت برهنه است و تو این تار و پود
بر تن تاریک همی برتنی .

ناصرخسرو.

گرد خود چون کرم پیله برمتن
بهر خود چه میکنی اندازه کن .

مولوی .

رجوع به تنیدن شود.