بردوختن

بردوختن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) دوختن در تمام معانی .
- چشم کسی بردوختن ؛ اغفال کردن وی :
او چه کرد آنجا که تو آموختی
چشم ما از مکر خود بردوختی .

مولوی .

- دیده بردوختن ؛ چشم پوشیدن . نظر برگرفتن :
بردوخته ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیده ٔ من بر رخ زیبای تو باز است .

حافظ.