برد افتادن
لغتنامه دهخدا
برد افتادن . [ ب ُ اُ دَ ] (مص مرکب ) بازی بردن از حریف و دست یافتن بر وی . (آنندراج ) :
شه از منصوبه ای زد آن سپه را
کز آن منصوبه برد افتاد شه را.
شه از منصوبه ای زد آن سپه را
کز آن منصوبه برد افتاد شه را.
خسرو (آنندراج ).