برسختن

برسختن . [ ب َ س َ ت َ] (مص مرکب ) سختن . سنجیدن . عیار گرفتن :
ز بس برسختن زرش بجای مادحان هزمان
ز کپان بگسلد ناره ز شاهین بگسلد پله .

فرخی .

ذهن تو و سنگ تو بمقدار حقیقت
برسخت همه ٔ فایده ٔ روح بمعیار.

سنایی .

چو برسختم اندیشه ٔ کارخویش
همین گوشه دیدم سزاوار خویش .

نظامی .

و رجوع به سختن شود.