برغوزلغتنامه دهخدابرغوز. [ ب ُ ] (ع اِ) بچه ٔ گاو کوهی وحشی یا وقتی که با مادر خود برفتار آید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به برغز و برغاز شود.
