برغیل

برغیل . [ ب ِ ] (ع اِ) ده ها و زمین ها که قریب آب باشند. || بلادی که مابین زمین با کشت و دشت واقع است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آن شهر که از یک سو کشت بود و از دیگر سوی دشت . (مهذب الاسماء). ج ، براغیل . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء).