برفرلغتنامه دهخدابرفر. [ ب َ ف َ ] (اِ مرکب ) شأن و شوکت و علو قدرو منزلت . (برهان ) (ناظم الاطباء). مرکب از «بر» بمعنی بالا و بلندی است و «فر» و آنرا برفره نیز گویند.
