برقاواتلغتنامه دهخدابرقاوات . [ ب َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ برقاء. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خاکهای با سنگ و گل و ریگ درآمیخته . (منتهی الارب ). رجوع به برقاء شود.
