برندگی

برندگی . [ ب ُ رَ / ب ُ رْ رَ دَ / دِ ] (حامص ) صفت برنده . تیزی . (یادداشت دهخدا). عمل برنده . برش . (فرهنگ فارسی معین ) :
چو شه دید کو سنگ را آس کرد
ز برّندگی نامش الماس کرد.

نظامی .