برنگاریدن
لغتنامه دهخدا
برنگاریدن . [ ب َ ن ِ دَ ] (مص مرکب ) (از: پیشوند بر + مصدر نگاریدن ) نگاشتن . نقش کردن :
بر او برنگارید جمشید را
پرستنده ٔ ماه و خورشید را.
رجوع به نگاریدن و نگاشتن و برنگاشتن شود.
بر او برنگارید جمشید را
پرستنده ٔ ماه و خورشید را.
دقیقی .
رجوع به نگاریدن و نگاشتن و برنگاشتن شود.