برن
لغت‌نامه دهخدا
برن . [ ب َ ] (اِ) هر مکانی که بالای آن چیزی گسترده شده باشد. || ظرف پهن . || جام سفالی و یا فلزی و دسته ای از ترکب به یکدیگر پیچیده . || ماله ٔ زراعت . || محجر و شبکه ٔ برنجی و یا چوبی . || ماه نو. || (اِخ ) نام ستاره ای . (ناظم الاطباء). اما معانی فوق در دیگر مآخذی که در دسترس بود دیده نشد.
