برهاءلغتنامه دهخدابرهاء. [ ب َ] (ع ص ) مؤنث أبره . بحال خود آمده بعد از بیماری و سرخ و سپید شده . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، بُرْه . (اقرب الموارد). و رجوع به بَره شود.
