برهنگی
لغت‌نامه دهخدا
برهنگی . [ ب ِ رَ / ب َ رَ ن َ/ ن ِ / ب ِ هََ ن َ / ن ِ ] (حامص ) برهنه بودن . رود و روت و لخت بودن . عریانی . (آنندراج ). بی پوشاکی . (ناظم الاطباء). بی جامگی . تجرد. تعری . جردة. حسور. روتی . سبلة. شرج . عراء. عری . عوری . لختی . لوتی :
زآنکه برهنگی بود زیور صبح تیغفش
صبح برهنه می کند بر تن چرخ زیوری .
چون تن پوشیده گشت اندوه برهنگی مبر. (مرزبان نامه ). موسی علیه السلام درویشی را دید از برهنگی به ریگ اندرشده . (گلستان سعدی ).
- برهنگی تیغ ؛ بی غلاف بودن آن . عریان بودن آن . بیرون بودن آن از غلاف :
تیغ در برهنگی فاش کند جوهر خویش
مصلحتهاست درین شیوه ٔ عریانی ما.
|| (اصطلاح زمین شناسی ) سایش زمین بواسطه ٔ عوامل مختلف طبیعی : آفتاب ، باد،باران ، یخبندان ، آبهای جاری ، یخهای متحرک و دریا. (دایرة المعارف فارسی ).
زآنکه برهنگی بود زیور صبح تیغفش
صبح برهنه می کند بر تن چرخ زیوری .
خاقانی .
چون تن پوشیده گشت اندوه برهنگی مبر. (مرزبان نامه ). موسی علیه السلام درویشی را دید از برهنگی به ریگ اندرشده . (گلستان سعدی ).
- برهنگی تیغ ؛ بی غلاف بودن آن . عریان بودن آن . بیرون بودن آن از غلاف :
تیغ در برهنگی فاش کند جوهر خویش
مصلحتهاست درین شیوه ٔ عریانی ما.
طالب آملی (از آنندراج ).
|| (اصطلاح زمین شناسی ) سایش زمین بواسطه ٔ عوامل مختلف طبیعی : آفتاب ، باد،باران ، یخبندان ، آبهای جاری ، یخهای متحرک و دریا. (دایرة المعارف فارسی ).
