برپا

برپا. [ ب َ ] (ص مرکب ) (از: بر + پا) ایستاده . روی پا. (ناظم الاطباء). قائم و ایستاده . (آنندراج ). سرپا. مقابل نشسته .
- برپا بودن ؛ بر پای بودن صف ، متشکل بودن . رده بودن :
بروز بار کو را رای بودی
به پیشش پنج صف برپای بودی .

نظامی .

|| برافراشته . استوار. قائم :
پی زنده پیلان بخاک اندرون
چنان چون ز بیجاده برپا ستون .

فردوسی .

مادام که این یکی برجاست آن دگر برپاست . (گلستان ). || مقابل از پا افتاده . قائم :
چو برپایی طلسمی پیچ پیچی
چو افتادی شکستی هیچ هیچی .

نظامی .